ÜZÜNTÜ
Bu resim Ananda'nın, yani Gautam Buda'nın kuzeni ve müridinin resmidir. Devamlı Buda'nın yanındaydı, kırk iki yıl boyunca her ihtiyacını karşıladı. Buda öldüğü zaman, hikâyeye göre Ananda hâlâ yanındaydı, ağlıyordu. Diğer müritler yanlış anladığı için onu payladılar: Buda kesinlikle tatmin içinde ölmüştü; Ananda seviniyor olmalıydı. Ama Ananda şöyle dedi, "Yanlış anlayan sizlersiniz. Ben onun için değil, kendim için ağlıyorum, çünkü bunca yıldır onun yanındayım, ama hâlâ aydınlanmadım." Ananda tüm gece uyanık kaldı, derin bir meditasyona daldı, acısını ve üzüntüsünü hissetti. Sabahleyin, artık aydınlanmış olduğu söylenir. ♦ Büyük üzüntü zamanları bazen büyük dönüşüm zamanları olur. Ama dönüşümün gerçekleşmesi için derinlere dalmalı, acımızın köklerine ulaşmalıyız ve onu olduğu gibi, suçlamadan ve kendimize acımadan yaşamalıyız. 